18 april, mijn moeders verjaardag

18 april

Mijn moeder zou vandaag jarig zijn geweest en 68 zijn geworden. Ze werd niet ouder dan 58 en is overleden aan borstkanker, na 7 jaar ziek te zijn geweest. Soms vind ik het nog steeds een raar idee, dat ze zoveel niet meer heeft geweten van ons. Als ik op straat weleens oude bekenden zie lopen, van dezelfde leeftijd als mijn ouders, of nóg ouder vind ik het soms niet eerlijk. Soms stel ik het me voor, dat ze er was geweest toen ik kanker kreeg. Ze zou er iedere dag zijn geweest om voor me te zorgen. Zoals ze vroeger, als ik oorpijn had naast mijn bed zat om over mijn oor te wrijven.

Zingen

Mijn moeders grootste hobby was zingen. Als ze zong zag ik zo’n andere blik in haar ogen. “Zingen is twee keer bidden” zei ze vaak. Al toen ze nog kind was zat ze op een kinderkoor en later op andere koren. Ik ging met haar mee soms, bijvoorbeeld als ze met het koor in het Refaja-ziekenhuis gingen zingen op zondag. Ze zong tot het niet meer ging. Tot ze niet meer zo lang kon staan, doordat ze diverse wervels had gebroken door uitzaaiingen in haar botten. Zittend zingen was geen optie, dat zong niet lekker zei ze en ze had ook de energie niet meer. Dit was een groot gemis voor haar.

‘Vol verwachting blijf ik uitzien’

Speciaal voor de verjaardag van mijn moeder vandaag, een oud lied wat ik haar weleens heb horen zingen met het koor.

Vol verwachting blijf ik uitzien, tot die dag eens dagen zal.
Dat de Heiland op de wolken, weerkomt met bazuingeschal.
Welk een vreugde zal het wezen. Als mijn oog Hem schouwen mag,
en mijn oor Zijn stem zal horen, op die grote, blije dag!

Refrein
Welk een uitzicht, Bruidsgemeente! Eeuwig Hem ten eigendom.
Maranatha blijv’ ons wachtwoord, amen, ja Heer Jezus, kom!

Al de teek’nen onzer dagen zeggen mij: de komst genaakt
van de Bruigom, die Zijn liefste tot Zich roept en haar volmaakt.
O, hoe blijde zal ik wezen, op te trekken met die stoet,
juichend, met ontelb’re zaal’gen onze Bruigom tegemoet!

O, soms voel ‘k een sterk verlangen, heimwee in mijn hart ontstaan;
‘k vraag mij af dan, dierb’re Heiland zijt Gij reeds op weg gegaan?
Neen, het zal niet lang meer duren: Hij verlangt nog meer dan wij.
Maranatha! Blijft het wachtwoord voor een elk, maar ook voor mij.