Elke dag naar Dordt
Afgelopen donderdag ben ik begonnen met de bestralingen. Twee weken terug is er eerst een scan gemaakt om te bepalen welk gebied precies bestraald moet worden. Er zijn toen ook 4 tatoeagepuntjes gemaakt, 2 op mijn rug en 2 op mijn zij.
Iedere werkdag ga ik nu naar de locatie van het Daniel den Hoed in Dordrecht. Ik moet 23 bestralingen, dus het duurt bijna 5 weken, want eens in de paar weken wordt de apparatuur nagekeken en zijn ze een hele dag gesloten. Op vrijdag krijg ik een afsprakenbriefje voor de komende week. De tijden variëren van ’s morgens 10 voor 8 tot ’s middags 10 over 5. Ze houden alleen rekening met afspraken bij andere artsen, die moet ik dan een week van tevoren doorgeven. Andere afspraken maken is dus lastig voor me de komende 5 weken. Misschien is dat ook beter, want het is al vermoeiend genoeg alles bij elkaar.
Hoe het in zijn werk gaat
Het bestralen op zich duurt maar 5 tot 10 minuten ongeveer, maar het precies goed gaan liggen voor het bestralen duurt langer. Zorgen dat ik goed lig doen ze onder andere met behulp van die tatoeagepuntjes. Ook moet ik thuis een uur van tevoren eerst uitplassen en dan een halve liter water drinken, zodat mijn blaas iedere keer precies even gevuld is. Tel de tijd om uit- en weer aan te kleden erbij op, dan ben ik alles bij elkaar een half uur bezig. Als het niet uitloopt of er een apparaat stuk is.
Pijn doet het bestralen niet, maar het is toch een gek idee. Je hoort het wel en ik beeld me steeds in wat er op dat moment gebeurt in mijn buik. Volgens de radioloog en ook beschreven in het boekje wat ik kreeg, treedt er altijd vermoeidheid op in de loop van de behandeling, meer behoefte aan slaap en minder eetlust. Moe ben ik nog steeds door de chemotherapie en laag Hb, dus ik weet niet wat ik hiervan ga merken. Andere bijwerkingen zijn plaatselijk, beginnen na ongeveer 2 weken en worden dan steeds erger tot de laatste bestraling.
Zie foto als je geïnteresseerd bent in de details ;). Niet iedereen waarschijnlijk, maar er zijn wel mensen die het me vragen.
Laatste loodjes
Op zich lijkt dit bestralen wel goed te doen, zeker vergeleken bij de chemo’s. Dat was veel erger dan dit. Hopelijk vallen de bijwerkingen gewoon mee en heb ik er weinig last van. Ik hou het ook wel vol allemaal. Ik merk alleen dat ik het zat ben en minder kan hebben. Het is zoveel sinds januari en dit zijn de laatste loodjes. Dat hoop en bid ik in ieder geval!
Vanmorgen ging ik net iets te laat van huis, gewoon omdat mijn bed nog lekker lag en ik geen zin had. Precies op tijd kwam ik aan bij het ziekenhuis, op de gratis parkeerplaatsen voor patiënten van het Daniel. Die stonden alleen vol met taxi’s. Ik had geen puf in een discussie en reed snel naar een andere parkeerplaats. Daar werkte mijn mobiel niet mee met ‘mobiel parkeren’, dus dan maar een kaartje uit de automaat. Daar stond op ‘betaal bij andere automaat’. Weer in de auto naar overkant gereden, naast andere automaat geparkeerd, want lopend ernaar toe daar had ik geen puf voor. Toen het eindelijk was gelukt was ik dus niet meer op tijd.
Gelukkig zijn de mensen er heel aardig en het taxiprobleem was bekend. Kwam dit keer onder andere omdat er een bestralingsapparaat was uitgevallen en mensen dus langer moesten wachten. Morgen ga ik toch maar wat eerder van huis. Ik heb trouwens zelf ook een machtiging gekregen voor de taxi, maar zolang ik zelf kan rijden doe ik dat liever.
