Candy Crush
Nee, ik ben niet verslaafd aan Candy Crush, want soms speel ik het een week niet.
Soms speel ik ’t uit verveling.
Soms omdat het gewoon leuk is en ik voel me even heel slim als weer een ‘super moeilijk level’ is gelukt.
Toen ik ziek op bed lag was het een van de weinige dingen die ik nog kon en speelde ik level na level uit.
Soms is ’t pure verdringing van leed, angst, frustratie of eenzaamheid. Substitutie, vervanging zoeken in een spel wat mijn gedachten verdooft.
Eenzaam?
Zou ’t daarom ook zo’n successpel zijn? Omdat we met z’n allen vaak gewoon eenzaam zijn, het allemaal niet meer weten en op zoek zijn? Ik ben bij level 1703, in de ‘Heerlijk Hemel’ volgens Candy. Wat een misleiding. Godzijdank weet ik van een andere hemel. Ken ik Degene die het antwoord is op alle leed, angst en eenzaamheid. Maar ja, soms ben ik eigenwijs en ben ik gewoon lekker een uur bezig met een nieuw level.