Caravancheck in Rockanje

Caravancheck

Vorige week deden we de caravancheck. Op een camping in Rockanje. Het mocht niet ver weg zijn, want ik moest donderdagavond en op zaterdag werken. Arwin maakte plankjes in de kledingkast. De veren van het hefdak waren stuk en moesten vervangen worden. Ik en onze dochter hielden het dak omhoog en Arwin klikte de veren eronder. De voortent die we voor een prikkie op marktplaats kochten hebben we getest. Hij is te gek! Als nieuw, één week gebruikt en het opzetten ging nog sneller dan de vorige. Ook heeft Arwin het kraantje gefixt wat kapot was, door een nieuw pompje te plaatsen.

We hebben onze vorige Eriba Touring ingeruild voor een iets grotere Eriba Feeling. De ‘cute-factor’ van deze caravan is wat minder helaas en in eerste instantie was ik het er niet zo mee eens. Maar ik moet toegeven dat de extra ruimte toch wel erg fijn is. Gelukkig heeft ook deze een hefdak. Met een stukje tentdoek en daarin drie driehoekjes die open kunnen, waardoor ik de buitenlucht kan zien. Dat geeft wat meer kampeergevoel en frisse lucht.

We waren best trots op onszelf dat alles was gelukt!

Beetje uitgerust

Vorig jaar hadden we de caravan ook al een weekendje geprobeerd. Maar toen was ik nog zo depressief als een deur en kreeg ik ook nog blaasontsteking. Geen daverend succes dus. Maar dit keer was het leuk. Zorgen waren er nog steeds, maar ze waaiden soms weg op het strand. Andere caravans en tenten kijken is ook altijd erg leuk. Naast ons stond aan de ene kant een mega-caravan en aan de andere kant een superleuke mini-caravan uit 1971. En ik genoot van simpele dingen als de afwas met sop onder de kraan te laten staan. Arwin stalde het later uit op de tafel en liet het drogen aan de lucht. Aan de overkant zaten mensen vol verbazing te kijken. Gelukkig waren ze weg toen ik mijn benen ging scheren met het mes van mijn man en een bak water, buiten voor de tent….

Herinneringen

Ik miste mijn ouders, want de leukste weken waren vroeger altijd op de camping. Het had zo leuk geweest om mijn vader uitgebreid bij te praten over onze aanwinst. Om wel minstens tien keer hetzelfde te vertellen (want zo werkt dat bij mij), dat het opzetten zo makkelijk ging en er zo’n leuke ventilatieopening met rits in de voortent zit en plankjes toch veel handiger zijn in een kast dan één roetje.

De verrassing was dus groot, toen ik op zaterdagmiddag een app’je kreeg van een vriendin, met de vraag of ze langs mochten komen. We hebben hen meteen mee laten eten en het was zo leuk. Toen ik hen uitzwaaide moest ik huilen, want ze voelen als vrienden en een beetje ook als tweede ouders en ik vond het rot hen weg te zien gaan. Love you ❤️! En ik hoor het wel als er spelfouten in deze blog staan 😅.