Ik lig gevloerd op bed! Niet omdat ik ziek ben gelukkig. Gisteren ben ik weer voor controle bij de radiotherapeut/oncoloog geweest in het Erasmusziekenhuis in Dordrecht. Ik vind die controle altijd een stuk minder eng, omdat de tumorwaarde (CA125) daar nooit wordt gemeten. Het (inwendig) onderzoek boeit me niet, dat is al zo vaak gedaan. Ik doe stoer en lach thuis om de Elmo-sokken (van Sesamstraat) die ik aan had en zeg dat ik die speciaal voor die arts aan deed.
Blijkbaar doet het onbewust toch meer met me dan ik op zo’n moment in de gaten heb. We praten weer over de klachten die ik nog heb en over de kanker en het herinnert me aan 4 jaar geleden. De periode van onzekerheid en ziek zijn. Veel heb ik niet meer gedaan toen ik thuis kwam en eten koken lukte ook niet.
Vanmorgen daarentegen begon ik om 9:00uur aan het avondeten! Want ik ging op visite daarna en had ’s middags nog een afspraak. Vanavond hebben we kring/cursus, waar ik heel graag naartoe ga. Dus ik ging voor die tijd nog even op bed liggen…. en toen kon ik niet meer. Dus mijn man is alleen gegaan.
Ik ben dus moe, maar…… een dankbaar mens. Want alles was oké tijdens de controle en de arts zei dat het positief is dat het 4 jaar goed gaat. Dit wil ik toch graag, hangend in bed met laptop, even delen met jullie!
Fijn dat alles weer goed was ,, wees lekker lui en doe het op eigen tempo,,,,,,
Wat fijn dat je controle goed was! Die vermoeidheid is natuurlijk niet fijn…, maar de enige manier om er mee om te gaan is, naar je lijf luisteren. En dat heb je gedaan! Super goed van je!
Groetjes van een lotgenoot,
Marianne (Moi)
Hoi Heleen, Wat fijn dat je onderzoek goed was…. Uiteraard is de vermoeidheid minder fijn, maar wel heel goed, dat je eraan toe geeft! Dat is de enige manier om er mee om te gaan. Het allerbeste!
Groetjes van een lotgenoot,
Marianne (Moi)
Gelukkig! Blij voor jullie.
Gelukkig!! Er even lekker van bijkomen en vergeet niet: het mag soms best nog even impact hebben.
Wat fijn en ja dan ben je daarna gevloerd omdat het zoveel met je doet