Controle gynaecoloog – 10 februari 2016

Extra controle bij de gynaecoloog

Gisteren was ik bij de gynaecoloog voor een extra controle. Ik voelde steeds iets in mijn buik, precies op de plaats waar ook de uitzaaiing op mijn blaas zat vorig jaar. Best eng dus en ik zat een week in de stress, maar gelukkig zag het er allemaal goed uit!!

Genezing en wonderen

Sinds ik in aanraking kwam met het evangelische wereldje (zo’n 7 jaar geleden) houdt het onderwerp ‘genezing en wonderen’ me soms bezig. Het heeft me alleen nog weinig goeds gebracht, alleen verbazing en nog meer vragen.

Ik hoorde grote woorden van voorgangers over een geweldig jaar waarin mensen zouden genezen en doden worden opgewekt. Tot nu toe is er geen dode opgestaan in die gemeente en van blijvende spectaculaire wonderen heb ik niet gehoord.

Ik verbaas me over het enthousiasme van mensen die beweren een been met een centimeter te zien groeien. Maar ze schijnen zich af te vragen waarom de arm of het been van die andere invalide broer of zus niet met 20 of 80 centimeter aangroeit. Het aantal centimeters moet voor God toch geen verschil maken?

Ik huil mee met de vrouw die al jaren kanker heeft en met wie het niet goed gaat, maar geen rustig sterfbed wordt gegund. Ze hoopt dat het niet lang meer duurt voordat ze naar haar Vader in de hemel mag. Gemeenteleden bidden en gaan nog steeds uit van een wonder.

Nijdig word ik van mensen die twijfelen aan iemands geloof wanneer hij of zij niet geneest. Of blijven aandringen dat, wanneer je nog geen verandering merkt tijdens een gebed om genezing, je toch vooral moet blijven geloven, want het wonder is al gebeurd.

Ik baal omdat ik lange tijd niet durfde te schrijven over dit onderwerp, uit angst het onheil dan over mezelf af te roepen.

De laatste tijd word ik vooral heel erg moe van dit alles. Mijn geloof in wonderen is bijna tot het nulpunt gedaald. Dan lees ik opeens het verhaal van iemand uit de kerk van mijn jeugd die ontsnapt is aan de dood. Geloof me, in deze kerk zijn wonderen iets van heel lang geleden, uit de tijd van de Bijbel en vooral niet meer van nu (zoek op ‘streep-theologie’). Maar dit verhaal is echt, puur, zonder grote woorden en daarom raakt het me. Opeens besef ik weer dat God wel wonderen kan doen, maar wij het niet kunnen claimen.

Vertrouwen

Ik was heel blij gisteren met het goede nieuws bij de gynaecoloog. Ik wilde het meteen aan mijn vader vertellen, maar dat kan niet meer. In gedachten hoor ik hem zeggen “fijn dat ’t goed was Lee, we moeten wat meer vertrouwen hebben” en ik denk ‘verrek, mijn traditionele, gereformeerde pa had meer vertrouwen in God dan ik’.

Waarom dan is mijn moeder overleden aan borstkanker 6 jaar geleden, kreeg ik baarmoederkanker en is mijn vader opeens overleden aan een hersenbloeding vorig jaar? Ik weet het niet en ik had het graag anders gezien. Toch weet ik wel dat er door dit alles heen genezing plaats vond bij mezelf. Genezing door de behandelingen die God zegende. Ook innerlijke genezing die heel waardevol is en waar ik heel erg blij mee ben.

Ik denk dat de meeste genezingswonderen van Jezus vooral gingen om innerlijke genezing. Jezus genas de bloedvloeiende vrouw. Door haar ziekte was ze onrein en ze had daardoor al 12 jaar geen contact met mensen. Ze zal behoorlijk eenzaam zijn geweest en ik denk dat haar innerlijk herstel ook groot geweest is.

Dit is een lange blog geworden. Misschien ben je er al lang klaar mee, net zoals ik klaar ben met de grote wonderverhalen. Weet dan dat het grootste wonder is dat God jou en mij wil aannemen als Zijn kind. Ik wil weer gewoon vertrouwen dat God voor mij zorgt, dat Hij weet wat goed is. Dat wat er ook gebeurt Hij bij ons is. Het liefst blijf ik nog heel lang hier op aarde, bij mijn man en kinderen, maar ook dat durf ik Hem te vragen.