Deze week had ik een evaluatiegesprek met een oncologieverpleegkundige nu de behandelingen afgelopen zijn. In plaats van een half uur duurde het gesprek anderhalf uur! Ik werd gebeld of ik ’s morgens in plaats van ’s middags kon komen. De verpleegkundige had alle tijd en zat op haar praatstoel en ik dus ook. Alles kwam voorbij, de onzekerheid in het begin, de artsen, kaal zijn, het onverwachte overlijden van mijn vader, pijn, moeheid en seks. Gewoon het leven met kanker eigenlijk.
Na afloop realiseerde ik me hoe ik dit nodig had. Anderhalf uur alles van me afpraten, iemand die luistert en het begrijpt. Nog gratis ook, nou ja, betaald door de verzekering. Iedereen zegt dat ik zo sterk ben en het zo goed doe. Dat is leuk om te horen, maar tevens mijn valkuil. Ik wil geen slachtoffer zijn, maar daardoor kan het voor anderen lijken alsof ik alles wel (alleen) aankan. Door dit gesprek realiseerde ik me weer dat dit dus niet zo is.
Al door de telefoon, bij het horen van de naam ging er een belletje bij me rinkelen. Deze naam herinnerde ik me uit de tijd dat mijn moeder vaak in het ziekenhuis kwam en mijn moeder is 7 jaar lang regelmatig bij oncologie geweest. Al snel werd duidelijk dat dit inderdaad dezelfde verpleegkundige was als toen. Ze wist zich mijn moeder nog heel goed te herinneren. Andersom weet ik nog dat mijn vader en moeder altijd over haar zeiden dat ze zo aardig was. Mijn moeder had het niet altijd makkelijk, des te mooier dat er dan verpleegkundigen waren die soms iets meer betekenen voor een patiënt. Ikzelf was in die tijd ook niet sterk. Daardoor voelde het nu zo goed te weten dat anderen er voor haar zijn geweest in het ziekenhuis. Het doet me goed om nu nog de bewogenheid te merken bij deze verpleegkundige, over mijn moeder toen en nu over mij. Wat een kadootje, opeens zo’n gesprek. Mijn dag was goed. Wat een mooi beroep eigenlijk, oncologieverpleegkundige. Zelf zei ze na afloop dat het vast van boven kwam dat ik ’s morgens in plaats van ’s middags kwam. Ik weet het ook wel zeker. Dit was de juiste persoon op het juiste moment.