Gelukkig

Scriptie gepresenteerd

Tot vrijdag was ik niets waard en heb ik alleen maar op bed gelegen. Daarom was het geweldig dat ik zaterdag de laatste dag bij kon wonen van de cursus die ik 3 jaar heb gevolgd en mijn scriptie kon presenteren! Bijna tot het einde ben ik gebleven en toen heb ik me snel laten ophalen en ben mijn bed in gedoken. Maar het was supergaaf om iedereen weer te zien en de anderen te vertellen over mijn scriptie!

Gelukkig

Nog steeds lig ik veel op bed, maar tussendoor kan ik weer wat. Maandag ging ik voor het eerst zelf de hond uitlaten en ik heb mijn dochter naar de judo gebracht. Dinsdag was de oudste thuis en heb ik voor ons een croissantje gehaald bij de supermarkt. Voor het eerst in m’n leven moet ik uitkijken dat ik niet teveel afval in plaats van aankom in kilo’s. Terwijl ik door de supermarkt liep schoot opeens door m’n hoofd dat ik me gelukkig voelde. Na een week me zo ellendig te hebben gevoeld geniet ik van zoiets simpels als een croissantje te kunnen eten. In de auto fluit ik vanzelf weer mee met de muziek.

Ik ben dankbaar dat dit ik me zo kan voelen, voor mezelf en voor mijn gezin. Van dichtbij weet ik dat je ook zomaar ‘vet’ in de slachtofferrol kan vallen. Je bent dan alleen nog die kankerpatiënt waar de hele wereld rekening mee moet houden, want ‘ze heeft wel kanker’… Ik ben nog steeds gewoon Heleen en toevallig heb ik kanker, maar voor de rest dezelfde. Maak nog steeds dezelfde grappen en hou nog steeds van lekker eten. Want oh ja, die vieze smaak in mijn mond is ook bijna weg. Dus er is weer een halve kilo bij.