Hard als staal en breekbaar als glas

Uitslapen

Ik loop aardig door op de loopband. Heuveltjes op, maar ook weer af zodat ik ook even bij kan komen soms. Meer dan een week ben ik niet naar de sportschool geweest en bleef ik iedere dag tot minstens 11 uur in bed liggen.

Rikkert zong ooit een lied “Wij zijn als ijskristal. Hard als staal en breekbaar. Breekbaar als glas”.  Vaak ben ik hard als staal voor mezelf. Ik probeer niet te klagen en doe net alsof ik het allemaal wel volhoud als iemand er naar vraagt. Eind van de middag en kom ik langzaam een beetje op gang en regel ik als een gek alles wat ik moet doen voor mijn gezin, maar ’s morgens word ik weer moe wakker en kom ik mijn bed niet meer uit. Toch ook breekbaar dus, als glas en het lijkt alsof niemand het ziet.

Toch sporten

Vanmorgen moest ik er vroeg uit, want de surprise van mijn dochter kon echt niet mee op de fiets, dus ik moest haar brengen met de auto. Nu moest ik gaan sporten van mezelf en zoek ik een middenweg. Minstens een half uur op die stomme loopband, maar wel een afwisselend programma met zware en minder zware stukjes.

Kijken of het me nu ook lukt een middenweg te vinden tussen ‘hard als staal’ en ‘breekbaar’ zijn. Om nu de verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf. Niet wegzinken in een depressie en zelfmedelijden, maar gewoon aangeven dat het soms even niet gaat. Dingen waar ik niet verantwoordelijk voor ben laat ik bij deze los en laat ik daar waar ze thuis horen.

Te lang hard zijn voor jezelf is niet goed. Soms moet je even kwetsbaar zijn en je breekbare kant laten zien. Hulp vragen of een luisterend oor. Nu ga ik eerst nog wat sinterklaas aankopen doen voor vanavond. Misschien begin ik daarna aan de was van 2 weken en zorg ik voor het eten. Wie weet lukt het me snel weer om de middenweg te vinden tussen ‘hard’ zijn voor mezelf en ‘breekbaar’ durven zijn.

Met deze blog doe ik mee aan de bloghop van deze maand. Op Krullies schrijfels is meer te lezen over het onderwerp.