Eerlijk antwoord?
Als iemand me vraagt “hoe voel je je?” twijfel ik soms even over wat te zeggen. In een App of mail is dat makkelijker, dan kan ik even nadenken. Want wat ga ik antwoorden? Zit die ander te wachten op een eerlijk antwoord?
Mag je klagen? Of roep ik dan (volgens sommige charismatische, welvaartsverkondigende broeders en zusters) al mijn ellende over mezelf af?
Psalm
Ik las in een boek een eigengemaakte psalm van iemand die eierstokkanker had, die me erg aansprak. Zeker ook, omdat een vriendin me een tijdje terug ook wees op de Psalmen van David. De schrijfster benoemde in deze psalm gewoon heel nuchter en eerlijk de dingen waar ze niet dankbaar voor kon zijn. David klaagde ook naar God. Sinds die tijd praat ik ook weer gewoon met God, zonder angst een vloek over mezelf af te roepen.
De schrijfster van de psalm in het boekje schrijft dat we de dingen niet mooier hoeven te maken dan ze zijn. Dat vraagt God niet van ons. De andere kant is dus dat we het lijden ook niet hoeven te verheerlijken, lijdzaam moeten ondergaan en zeggen dat het altijd ergens goed voor is en God er wel een bedoeling mee heeft.
Dus ja, hoe gaat het? Het eerlijke antwoord is dat de week na de chemo gewoon drama is. Na 2 dagen doet alles pijn: handen, voeten, armen, benen, soms mijn kaken, borsten en nog meer. Als ik wakker word lijkt het soms een boze droom, zo voel ik me. Net als vorige keer begint de ergste moeheid na 5 dagen. Ik lig de hele dag op bed, maar als ik toch een keer 10 minuten naar beneden ga en weer terug moet ik eerst op adem komen. Alles smaakt vies en ik heb de hele dag een rare smaak in mijn mond.
Tijdens de pijn is het moeilijk om positief te zijn, maar als het iets beter gaat zie ik gelukkig ook dingen om blij mee te zijn.
Mijn conclusie:
Niet blij was ik met de volgende chemo, wel dankbaar dat mijn Hb weer helemaal goed was.
Niet blij ben ik met de pijn in mijn lichaam, wel blij met de pijnstillers als die werken.
Ik ben niet blij dat ik niet onder de douche durf, omdat ik niet langer dan 5 minuten op mijn benen kan staan. Dankbaar ben ik dat we een bad hebben, waar ik in kan zitten en ook ben ik heel blij als het me is gelukt om eruit te komen….
Ik ben niet blij met het feit dat ik deze week echt helemaal niets kan doen in huis, maar wel heel dankbaar voor de mensen die dat zien en me komen helpen!
Niet blij was ik met mijn kale hoofd, maar wel blij dat ik er zo relaxed mee kan omgaan nu. Blij dat ik de voordelen ervan in zie, omdat het me energie scheelt tijdens en na bad of douche.
Soms ben ik niet blij met mijn schreeuwende pubers. Tegelijkertijd toch dankbaar dat ze zichzelf zijn en ook heel lief voor me zijn!
Ik ben niet blij dat mijn man nu zoveel moet doen, maar ook dankbaar dat hij het wil doen en van me blijft houden.
Nog steeds ben ik heel erg niet blij met mijn baarmoederkanker. Wel dankbaar dat ik ondanks dit toch God dankbaar kan zijn voor de ‘kleine’ dingen. Dankbaar dat ik ze soms zie.
Niet blij ben ik dat ik nu ‘op’ ben van het schrijven van deze blog, maar dankbaar dat ik even iets heb gedaan.
Eén antwoord op “‘Hoe voel je je?’”