Verhalen
Iedere kankerpatiënt wordt weleens geconfronteerd met verhalen over tantes, ooms, de buurvrouw of schoonmoeder die ook kanker heeft of heeft gehad. De ander doet alsof hij of zij er daardoor alles van snapt, wat natuurlijk niet zo is. Mijn eigen moeder had 7 jaar kanker en zelfs ik wist niet hoe het voelde. Je hebt niets aan deze verhalen en tijdens de chemo’s wilde ik helemaal niet horen dat de kanker van de nicht van de achterbuurvrouw weer terug kwam na een paar jaar.
Het ergste is dat ik mezelf er ook weleens aan schuldig heb gemaakt en nog steeds maak soms. Niet speciaal over kanker, maar het kan over allerlei situaties gaan. Iemand verteld iets heftigs, ik sta met een mond vol tanden en in plaats van toegeven dat ik niets weet te zeggen kom ik ook met een verhaal over een vriendin. Gênant als ik er weer aan denk.
In de war
Laatst hoorde ik ook een tenenkrommend verhaal en ik had al last van mijn grote teen (neuropathie overgehouden aan de chemo’s). Het was in een groep, dus ik hoefde gelukkig niet te reageren. Iemand vertelde over haar tante die haar zus had verloren aan kanker. Tante was helemaal in de war. Ze vroeg zich af hoe dit kon gebeuren. Er was zoveel gebeden en gevast voor haar zus en toch is ze overleden. Als antwoord kreeg ze van haar nichtje tot vier keer toe de vraag “en is God goed?”. De gedachte achter het verhaal was dat we in iedere situatie God moeten of kunnen aanbidden.
Ik had dubbel medelijden met de tante. Ten eerste omdat ze blijkbaar niet kon omgaan met het feit dat haar zus stierf ondanks gebed van velen om genezing. Dat ze niet besefte dat we leven in een gebroken wereld waar mensen nog steeds sterven. Zelfs al zouden we genezen, dan nog gaan we een keer dood. Ten tweede, omdat ze ook nog eens niet mocht huilen of verdrietig zijn, maar alleen mocht beamen dat God goed is.
Je hoeft er alleen maar te zijn..
Dood en lijden is confronterend en herinnert ons eraan dat we niet alles kunnen als mens, we zijn begrensd. Er gaan nog steeds mensen dood in dit leven. Oké, er gebeuren soms wonderen, maar vaak ook niet en moeten we door het lijden heen. Natuurlijk is God goed! Alleen ervaar je dat niet altijd als je in problemen zit en het moeilijk hebt. Goddank is Hij er op zo’n moment wel, ondanks dat je het niet ervaart en Hij begrijpt dat je verdrietig bent. Het is niet echt helpend om iemand op zo’n moment te laten zeggen dat God goed is. Je hoeft er alleen maar te zijn. Luister maar gewoon naar de ander, huil gerust mee of leg je arm om iemand heen.