Liefde, ziekte, onzin, geloof en verdriet op m’n Facebook-tijdlijn

Teveel

Facebook is leuk, maar niet altijd. Soms is het teveel. Teveel ellende, teveel verschillen, teveel tegenstrijdigheden of teveel onzin. Deze week op m’n Facebook-tijdlijn, bijna onder elkaar, een:

• update van een moeder over haar zieke zoon.
• bericht van een jonge, ongeneeslijk zieke moeder met kleine kinderen, het gaat niet goed met haar.
• foto van een andere, terminaal zieke moeder met haar tienerdochter.
• lofrede op Hans Maat en de ‘There is more’ conferentie en een dominee die zich druk maakt om vrouwen in bikini.

Ik kan wel janken en als ik de andere dag lees dat een van de moeders is overleden huil ik echt. De liefde tussen moeder en dochter op de foto raakt me. Ik zie mezelf weer zitten bij mijn zieke moeder en ik wil helemaal niet dat mijn kinderen ooit zo bij mij zitten.

Op Groot Nieuws Radio mocht de dominee uitleggen waarom een bikini niet kan voor vrouwen. Wat heeft die man met bloot vraag ik me af, heeft hij niets beters te doen?

Gewoon liefde nodig

De lofrede op de dominee in de PKN die vernieuwing wil brengen in de kerk maakt me cynisch. Op het moment kan ik even geen verhaal meer horen over de genezing van een pink. Ik ben er even klaar mee. Ik heb geen behoefte aan een preek over ‘meer van God’ en ik wil niet zingen van de ‘Holy Spirit’ die welkom is. Hij is er al, dat staat er toch ‘Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden’. Ik heb geen behoefte aan weer een nieuwe christelijke beweging in Nederland, ik wil gewoon liefde van mensen die God me geeft. Nergens wordt ons alleen maar voorspoed, genezing en geluk beloofd. Maar wel de Heilige Geest, als Trooster!