Dochter op kamp
Hèhè, ik ben weer thuis. Even heen en weer naar Baarn geweest om mijn jongste dochter naar kamp te brengen. Ze keek er al weken naar uit en ik ook een beetje. Toevallig is de oudste ook een week weg, naar Roemenië en ik verheugde me op een klein weekje rust. Dat is toch waar elke moeder soms naar verlangt? Even rust, met niemand rekening hoeven te houden en doen waar je zelf zin in hebt. In mijn geval dus even niks.
Hoe dichterbij we kwamen hoe stiller we werden allebei. Ik dacht ‘waarom wilde ze dit eigenlijk?’. We kwamen aan in een vreemde omgeving en mensen die we niet kennen. Ik mocht haar bed opmaken. Gelukkig is er nog één vrij in een hoek, dat is wat rustiger voor haar. Ja, ze is twee keer eerder met zo’n kamp mee geweest, maar dit is een tienerkamp. Mijn moederhart speelt op. De slaapkamers zijn veel groter, ze liggen er met 12 meiden, er is geen leiding meer op de kamer. Het is een ‘groep8/klas1’ kamp en zij gaat pas naar groep 8. Het is een ander gebouw, ze kent de kinderen niet. Gaan ze haar niet over het hoofd zien? Gaat ze de hond niet missen? Is dit wel leuk?!
‘Met smart zult gij kinderen baren’
Ik herinner me de uitleg die ik laatst hoorde over Genesis 3:16. Daar staat in de Statenvertaling “Ik zal zeer vermenigvuldigen uw smart, namelijk uwer dracht; met smart zult gij kinderen baren” en in de BGT staat het wat duidelijker “Als je zwanger bent, zul je het moeilijk hebben. Je zult pijn hebben als je kinderen geboren worden”.
Ik kon die tekst altijd moeilijk rijmen met mijn eigen ervaring. Zwanger zijn vond ik heerlijk en ik heb nooit ergens last van gehad. De kinderen floepten er altijd vrij vlot en gemakkelijk uit. Tegen de tijd dat het echt pijn ging doen waren ze er met een half uur. Vergeleken bij mijn operatie en chemotherapie vorig jaar was de pijn van mijn bevalling al helemaal een lachertje en kon ik nóg minder met die tekst.
Tot ik iemand hoorde uitleggen dat deze tekst niet alleen lichamelijk is bedoeld. Moeders lijden gewoon het meest om hun kinderen. Ze zijn sneller bezorgd en willen hen overal voor bewaren. Hèhè, eindelijk kan ik iets met die tekst, want dit herken ik wel!
We mochten als ouders nog even bij de opening blijven. Eerst werden nog de regels doorgenomen en dat duurde lang. Gaap, langzaamaan wilde ik toch wel naar huis. Na het 1e lied moesten we gaan en ik nam afscheid. Gelukkig had ik een zak M&M’s in de auto. Ik rij te hard en zie een flitspaal over het hoofd. Het gaat regenen en hagelen, maar het wordt weer droog en de zon komt. Het komt vast goed en ik geniet nu toch wel van de rust.