Ontmoeten

Bloghop

Ontmoeten is het thema van de  bloghop van augustus  van de ‘christelijke webloggers’. Ik heb alleen een probleem, want dit word al mijn 10e blog in augustus. ‘Misschien stoot ik lezers af met alwéér een blog en als ‘ie maar niet te lang wordt en straks leest niemand het meer’ denk ik dan. Dit zegt iets over mijn behoefte aan ontmoeten.

Levensbehoefte

Ontmoeten is voor mij echt een levensbehoefte. Ontmoeten is voor mij open, echt en eerlijk zijn, jezelf laten zien aan de ander. Dat probeer ik ook in mijn blog te doen en ik ben blij als ik daardoor soms achteraf een ontmoeting heb met de ander. Het mooiste is, als de ander dezelfde behoefte heeft. Dat zijn de mooiste ontmoetingen waarin je iets voor elkaar kunt betekenen.

Koinonia

Het ontmoeten van elkaar was ook een van de leukste dingen tijdens de  cursus bij Koinoinia. De andere cursisten kenden ook dezelfde behoefte, anders ga je zo’n cursus niet volgen. Natuurlijk uitte de een zich makkelijker dan de ander, maar je zag iedereen groeien en dat was mooi. De beste ontmoetingen hadden we vaak tijdens de pauze. Buiten, lopend door het winkelcentrum, of zittend op een bankje. Aan het eind van de dag hadden we niet altijd erg veel puf meer voor een casus die we eigenlijk moesten behandelen in onze groepjes. We belandden vaak in allerlei gesprekken, hadden veel lol, maar we waren echt en ontmoetten elkaar.

Frustratie, maar ook echte ontmoetingen

Het frustreert mij als ik anderen zie worstelen met ontmoeten. Als iemand niet open, echt en eerlijk kan, wil of durft te zijn. Ik wil dan roepen “trek je mond nu eens open, want je doet jezelf en de ander tekort” en met mond bedoel ik dan eigenlijk iemands hart of ziel. Natuurlijk roep ik dit niet echt. Ik probeer het wel voorzichtig, maar ik ben niet gezegend met veel tact, dus tot een echte ontmoeting komt het dan meestal niet.

In onze kerkelijke gemeente hebben we de gewoonte om iedere zondag na de dienst samen koffie te drinken, met als doel elkaar te ontmoeten. Geweldig idee, maar toch kun je elkaar in een groep totaal missen of kun je je in een groep heel eenzaam voelen. Omdat je niet echt kan, wil of durft te zijn. Omdat anderen die wel open zijn, beangstigend kunnen zijn. Omdat we uit angst of gewoon desinteresse de moeite niet nemen om de ander te ontmoeten. Het kan zoveel oorzaken hebben. Mooi vond ik het laatst dat ik onverwacht even een echte ontmoeting had met iemand op straat. Iemand die ik al jaren zie in de gemeente, maar nooit echt heb ontmoet. Super grappig vond ik dat diegene zei “ik had je van Facebook gehaald, want ik dacht dat we niets hadden met elkaar, maar nu heb ik je gesproken en vind ik het wel fijn”. Ik hou van die eerlijkheid, zo echt en dus waardevol. Een echte ontmoeting.

Het is jammer dat we vaak niet tot een echte ontmoeting komen met elkaar, want ik denk dat God juist relaties gebruikt voor genezing en herstel. In een ontmoeting hoef je het niet altijd eens te zijn. Verschillen kunnen leuk zijn en helpen mij ook om dingen soms anders te zien. Ook heb ik het nodig dat anderen me soms wijzen op wat ik anders zou kunnen doen en ben blij als iemand soms een hint geeft in een gesprek of App. Juist dat zijn waardevolle ontmoetingen, waar je eerlijk kunt zijn. Al ben ik heus niet altijd blij na zo’n hint, maar vaak leer ik er uiteindelijk wel van. In het laatste jaar van de cursus hoop ik wat meer te leren over communicatie. Ik hoop op iets meer tact, toch mezelf zijn en nog meer mooie ontmoetingen.