Debulking operatie
29 april word ik geopereerd. Van de operatie merk ik zelf natuurlijk niets, mijn man des te meer. Hij wacht van 9 tot 16:30 uur op een telefoontje, terwijl de verpleegkundige ’s morgens zei dat hij eind van de ochtend gebeld zou worden.
Het duurde zo lang omdat de operatie uitliep en ik veel pijn had. Het enige wat ik zeg als ik wakker word op de uitslaapkamer en ze vragen hoe het gaat is “buikpijn”. Later bleek dat de pijnpomp niet goed zat en kreeg ik een pethidine injectie erbij. Helemaal suf en met veel pijn lig ik later op de afdeling. Maar het geeft niet, als ik maar beter word. Ik kan wel wat hebben toch…
Zorgen
Dan komen er een paar gynaecologen langs. Ze vertellen dat de operatie langer duurde, omdat ze heel goed hebben gekeken in mijn buik. Het zag er toch niet zo goed uit. Alles is voor het oog weg, maar dat ‘ding’, daar maakt ze zich toch wel zorgen om….
Toen werd de pijn opeens wel vervelend en ik kak in. Ik ben opeens niet meer zo sterk. Alle spanning van de afgelopen maanden word me teveel.
Ook de dagen daarna zie ik het niet meer zitten. Volgens de artsen heeft het zo lang geduurd en waren de berichten die ik steeds kreeg van artsen zo verschillend, omdat het gewoon onduidelijk is.
De uitslag krijg ik 12 mei, omdat 5 mei ertussen zit moet ik iets langer wachten. Gewoon pech volgens de verpleegkundige.