Röntgenfoto en echo

Moe

Ik zit er een beetje doorheen en ben heel moe, maar omdat het maandagochtend is en ik alleen thuis ben kan het ook. Het weekend heb ik echt m’n best gedaan. Vrijdagmiddag met dochter én de hond naar de manege, anders zit dat beest ook zo zielig alleen. Vrijdagavond naar de verjaardag van mijn zwager geweest. Zaterdagmiddag even met mijn man samen weg. Zaterdagavond in mijn Bijbel gekleurd, zondag naar de dienst en na afloop nog wat mensen gesproken. Afleiding genoeg dus, bewust gedaan ook, maar nu is mijn energie echt helemaal op. Ik bedenk opeens ook dat ik nog niets heb gegeten vandaag en het is al bijna 12 uur.

Bobbel op mijn rug, naar de huisarts

Natuurlijk was ik blij met de goede uitslag vorige week bij de gynaecoloog, maar die rugklachten waren nog wel een stressvol dingetje voor me. Als stress de oorzaak was moesten die klachten na dit goede nieuws verdwijnen zei de gynaecoloog. Echt minder werd het niet die week en donderdagmiddag voelde ik tot overmaat van ramp opeens een bobbel op mijn rug, zo groot als een ei. Dat was na 3 weken spanning de druppel. Ik was het zo zat! Vrijdagmorgen zat ik bij de huisarts. Die dacht aan een vetbult, maar vond het toch ook wel vreemd dat die er opeens zat, want een vetbult ontstaat niet opeens. Vaag dus.

Vaag vond ik ook dat na anderhalf jaar haar gegevens nog niet echt up-to-date waren. Ze checkte bij mij of ’t klopte dat het endometriumcarcinoom was in plaats van ovariumcarcinoom, iets wat één van de eerdere diagnoses was vorig jaar. Ik beaamde het waarop ze zei dat ik er dan toch wel vroeg bij was vorig jaar. Toen heb ik haar even bijgepraat. Iets met stadium 4a en uitzaaiingen in buik en op blaasdak, zucht….

Röntgenfoto en echo

Inmiddels begreep ze mijn angst en kreeg ik een verwijzing voor een röntgenfoto van mijn rug en een echo van die bult. Enigzins opgelucht liep ik naar buiten, wie weet valt ’t mee allemaal. De röntgenfoto kon zonder afspraak, dus dat deed ik meteen en woensdag wordt de echo gemaakt.

De uitslag volgt via de huisarts liet de assistente bij radiologie me weten. Wanneer dat is zei ze er niet bij en ik had geen puf meer om het te vragen, ik was al lang blij dat er überhaupt naar gekeken werd.

Vrijdagavond doe ik het raam dicht op de slaapkamer en terwijl ik draai voel ik een pijnscheut op mijn borst. Het voelt als een verrekte spier en ik voel het nu nog. Nu ben ik helemaal blij dat die foto is gemaakt.

Uitslag röntgenfoto

Echt helder denken kon ik niet vanmorgen. Wel of niet zelf de huisarts bellen? Hoe laat? Overdrijf ik niet? Om half 12 toch gebeld. De uitslag was al binnen gelukkig. Ze noemde wat moeilijke woorden die ik niet kon onthouden. Iets met beginnende….. Als ik het goed heb begrepen iets met botdichtheid wat niet verontrustend is, maar geen uitzaaiingen. Pff, beetje opgelucht toch wel. Nu de echo nog woensdag. Als die ook goed is kan ik weer opgelucht adem halen en een beetje gaan bijkomen en hopen dat die rugklachten dan toch verdwijnen.