Tag: Moeheid en kanker

Iedere doordeweekse dag dezelfde vraag rond 17 uur “mam, wanneer gaan we eten?”. Of nog erger “kunnen we snel gaan eten, want ik heb honger”. Iedere dag roep ik terug “straks”. Opeens besef ik waarom dit me altijd zo enorm irriteert. Na de chemokuren en bestralingen was ik heel blij dat ik weer zelf eten kon koken. Het was meestal ook de enige activiteit die ik deed op een dag. Nu doe ik zoveel meer, maar om 17 uur hang ik meestal op de bank en ben ik moe. Voor…

Lees verder

Veel gedaan gisteren Ik voel nog de kick van mijn schoonmaakactie van gisteren. De voorzolder en kamer van mijn dochter zijn lang niet zo schoon geweest. Elk hoekje en gaatje heb ik gehad. Ik vraag iedereen tot vervelends toe of ze toch wel alle details hebben gezien en gelukkig is dat zo. Mijn man heeft de slaapkamerdeur vandaag nog een laagje verf gegeven. Dat was nodig omdat ik in mijn enthousiasme niet alleen de stickerresten heb verwijderd met Cif en schuurspons, maar ook wat verf. Van het een op andere moment kan…

Lees verder

Betere dagen Bijna een jaar geleden, op 18 september kreeg ik mijn laatste chemokuur. Daarna volgden nog 23 bestralingen, maar het ergste had ik toen toch gehad. Nu een jaar later luister ik ‘Better Day’ in de auto en betere dagen kwamen echt. Vandaag moest ik met mijn jongste dochter  naar de orthodontist. Daarna zijn we naar de Action geweest en stiekem tussendoor samen langs KFC. Vanmiddag ben ik 3 uur bezig geweest met haar kamer, want daar was het echt een puinhoop. Daarna heb ik de overloop schoongemaakt, inclusief…

Lees verder

  Thuis blijven? Het is zondagmorgen. Ik word wakker met wallen onder mijn ogen, ben ongelofelijk moe, mijn benen doen pijn en om 10 uur begint de dienst. Ik blijf precies zolang liggen zodat ik nog net op tijd kan zijn. Thuis blijven komt niet bij me op. Waarom eigenlijk niet vraag ik me af? Ik vind dat ik geen goed voorbeeld geef aan mijn kinderen als ik niet ga. Het is niet aardig tegenover degene die de preek heeft gemaakt, ik ben niet trouw als ik niet ga enzovoorts.…

Lees verder

Moe Vorig weekend was leuk, maar te volgepland. Anderhalve dag uitrusten was niet genoeg bleek dinsdagavond. Na anderhalf uur aanwezig te zijn geweest op mijn werk kwam ik thuis en was ik misselijk van moeheid. Ik schrok me rot. Was bang dat ik ziek zou worden en de rest van de week niks meer zou kunnen doen. Gelukkig viel dat mee, al zie ik er nog steeds niet erg uitgerust uit. De Japanner op zaterdagavond had ik nog niet eens vermeld in mijn blog. In gedachten hoorde ik dan iemand…

Lees verder