Weer aan het werk

Uit de ziektewet

Sinds vorige week werk ik weer net zoveel uren in de apotheek als vóór ik ziek werd en zit ik niet meer in de ziektewet.

In januari dit jaar begon ik voorzichtig met 2x een uurtje per week. De eerste keren sleepte ik mezelf voort en was ik op na een uur.  Van de ergotherapeut en arbo-arts mocht ik in het begin alleen werken op therapiebasis en dat was ‘alleen aanwezig zijn’. Later zou het worden: werken in mijn eigen tempo én ik moest mijn grenzen aangeven. Alleen ‘aanwezig zijn’ klinkt leuk, maar dat lukte me niet echt. Mijn grenzen aangeven vond ik ook lastig en ik ging er vaak over heen. Terug in de auto moest ik eerst even uitrusten voordat ik naar huis reed.

Nu, acht maanden verder is het toch gelukt en zit ik dus weer op mijn oude aantal uren per week. Ik ben niet heel erg goed in mezelf complimenteren, maar ik vind dat ik dit toch best snel en goed heb gedaan. Een schouderklopje voor mezelf mag dus best wel. In de wetenschap dat God me zegende met een stuk doorzettingsvermogen uiteraard.

Anders dan voorheen

Mijn werk vind ik nog steeds leuk, maar het is anders dan voorheen. Vroeger was mijn werk iets wat ik er even bij deed. Ik was er even uit, even wat anders en het verdiende leuk. Nu is het niet iets meer wat ik even erbij doe, maar iets wat ik moet inplannen in mijn weekschema en waar ik rekening mee moet houden, anders houd ik het niet vol. Ook als ik het inplan ben ik soms al moe voordat ik begin met werken. Dat is een bekend iets na chemotherapie/bestralingen, maar het werk/collega’s hebben daar natuurlijk geen boodschap aan en patiënten zien niet aan me dat ik nog niet helemaal topfit ben. Zaterdag heb ik voor het eerst weer een hele dag gewerkt. Het gaf een goed gevoel dat het me lukte, maar ik moest er wel een dag van bijkomen.

Maar oké, dit klinkt allemaal wel erg depressief misschien en dat is niet de bedoeling. Het zijn gewoon de feiten. Op den duur zal het me wel minder energie gaan kosten denk ik en ondanks de energie die het me nu kost heb ik er ook echt wel voldoening in en lol van. Voldoening als ik iemand kan helpen die echt ziek is en lol om de mensen die wat minder ziek zijn en bijpraten met collega’s kan ook erg leuk zijn.