Goede uitslag
Na de 6e chemo is er vorige week weer een ct-scan gemaakt van mijn buik en longen. Gisteren hoorden we van de oncoloog dat die goed was en er niets bijzonders op te zien was. Dit is goed nieuws! Natuurlijk waren we blij, maar echt in een ‘Halleluja-stemming’ ben ik nog niet. Daar is het nog te vroeg voor en daarvoor is er teveel gebeurt de laatste maanden en ik durf nog niet echt blij te zijn. De angst dat de kanker niet helemaal weg is of weg blijft, is er nog. De oncoloog zei de allereerste keer al dat hij nooit spreekt over genezing, maar van kankervrij maken en of het ook weg blijft is afwachten. Dat was hard, maar wel duidelijk. Dat afwachten gaat straks, over een paar weken beginnen, als de bestralingen ook achter de rug zijn. Ik vertelde van mijn Googlen op ‘vijfjaarsoverleving’, maar dat heeft volgens hem geen zin, dat zijn alleen statistieken. Het is logisch dat ik het vertrouwen in mijn lichaam even kwijt ben. Dat komt pas weer een beetje terug als ik wat controles heb gehad die goed zijn.
Laatste keer bij de oncoloog
Ook hoorden we gisteren dat bij baarmoederkanker de controles na afloop van de chemotherapie door de gynaecoloog worden gedaan. Dit omdat zij meer kennis heeft op dit gebied en ook meer kan doen bij een controle, bijvoorbeeld een echo maken.Het was dus onverwacht de laatste afspraak bij de oncoloog. Het klonk wel logisch, maar het was ook even omschakelen. Begin dit jaar kwam ik bij 5 verschillende artsen die elkaar diverse keren tegenspraken. Dit was heel verwarrend, eng en ongrijpbaar en mijn vertrouwen in al die artsen is een stuk gedaald. Twee weken na de operatie kwam ik bij de oncoloog en hij gaf ons weer wat rust en vertrouwen. Hij vroeg als eerste mijn voornaam zodat ik me niet zo’n nummer voelde. Verder was hij altijd open en eerlijk over de kanker en behandelingen. Hij nam de tijd en was oprecht geïnteresseerd. Zijn spreekuur liep altijd uit en we moesten altijd wachten, maar dat was niet erg. Altijd een schouderklopje als ik weg ging en zo sleepte hij mij, of eigenlijk ons de chemo’s door. Hij hoopte mij nooit meer in de spreekkamer te zien en ik hem ook niet, want dat zou inhouden dat de kanker terug is.
Over 7 weken dus weer naar de gynaecoloog, degene die me heeft geopereerd. Ondanks dat ook zij me heen en weer heeft geslingerd met verschillende voorlopige diagnoses, is ze gelukkig toch ook wel aardig. En natuurlijk heb ik nog 4 weken bestralingen en ook nog een paar controles bij de radioloog.