Klinisch psycholoog
Vanmorgen moest ik in het ziekenhuis zijn, bij de klinisch psycholoog en het eerste lege parkeerplekje wat ik tegenkwam was onze ‘carpoolplaats’. De plek waar we onze auto’s elke maand neerzetten en met z’n drieën verder gingen naar de cursus in Breda. Ik weet niet of dit echt de bedoeling was van het ziekenhuis, maar wij vonden het wel handig.
Het herinnerde mij vanmorgen aan wat er in korte tijd is veranderd allemaal. Tot voor kort elke maand naar cursus, nu vooral bezig met kanker. Totaal andere dingen, maar toch ook weer niet los van elkaar te zien.
Zoveel is veranderd
Het duurt nog even voor de volgende afspraak bij de klinisch psycholoog, omdat ik het eigenlijk wel red zo. Dat ik het wel red komt omdat ik ben veranderd, sterker geworden. Dit komt mede door de cursus die ik volgde. Een grote verandering tijdens de cursus was dat ik leerde dat verschillen leuk kunnen zijn. Verschillen tussen mensen en kerken bijvoorbeeld. Ik leerde mezelf te zijn en mijn scriptie ging vooral over mezelf te kunnen, mogen en durven zijn in de kerk. Dit levert me nu ook iets op terwijl ik ziek ben. Ik durf de kanker te beleven en ervaren op mijn manier, omdat ik denk dat ik mezelf mag zijn bij God.
Veranderd is ook dat ik de kerk een stuk minder belangrijk vind als vroeger. Mijn identiteit hangt er niet meer vanaf gelukkig. Ik ben lid van evangelische gemeente, maar mijn DNA is nog behoorlijk gereformeerd. Zo vroeg iemand me laatst hoe ik Jezus ervaar, nu ik ziek ben. Het allereerste wat toen in me opkwam waren twee vragen uit de Catechismus. Het geloof is niet alleen ervaren, maar ook een zeker weten. Als ik doodziek op bed lig van de chemo ervaar ik vooral dat ik me rot voel en dan is het fijn om zeker te weten dat God er voor me is. Mijn troost is dan dat zonder de wil van mijn Hemelse Vader er geen haar van mijn hoofd zal vallen en Hij mij door Zijn Heilige Geest van het eeuwige leven verzekert.
Veranderd is ook dat ik niet meer bang ben voor God, maar dat ik Hem soms kan ervaren als een Vader. Alles mag ik vragen en ook met mijn angst en twijfel kan ik naar Hem toe.
Niet altijd leuk
Niet alle verandering is leuk. Ik was nu liever het 4e jaar van de cursus ‘Contextueel Pastoraat’ gaan doen in plaats van me bezig te houden met baarmoederkanker, chemotherapie, bestralingen en angst of de kanker hierna echt weg blijft. Maar ik ben blij met andere veranderingen in mijn leven die misschien nodig waren om hier doorheen te komen.