Vandaag zou mijn vader 73 jaar oud zijn geworden, maar hij werd maar 67. Ik vond het nooit zo handig dat hij zo kort na vaderdag jarig was. Want wat moest ik hem geven? Weer een fles jonge jenever? Zijn glaasje staat nog in mijn keukenkast. Achterin, achter alle ander glazen, want het wordt niet meer gebruikt. Niemand van ons drinkt jonge jenever 😀.
Kieskeurig was hij niet en ieder kado was goed. Ik gaf hem ooit een hele grote beker met daarop:
DAD, YOU DESERVE THE BIGGEST AND THE BEST
Het grappige was dat hij geen woord Engels sprak, maar hij begreep de bedoeling denk ik. De beker heeft hij altijd bewaard. Hij stond op zijn bureau met pennen er in. Na zijn overleden nam ik die beker mee en ik gebruik hem nog elke dag. Niet voor pennen, maar voor mijn make-up.
Mijn vader, hij verdiende echt het beste! Want hij had het beste met iedereen voor, al had niet iedereen dat door. Het was zoals zijn broer, mijn ome Kees pas tegen me zei “voor wie deed jouw vader nou niet alles?” Goudeerlijk was hij, maar voor sommigen té eerlijk. Niet door iedereen begrepen. Beetje kort door de bocht soms, maar met een hart van goud. Zelf zou hij vast zeggen dat hij niets heeft verdiend, maar dat hij het moet hebben van genade. Hij is nu, met mijn moeder, bij zijn Vader in de hemel. Die gelukkig ook mijn Vader is, zodat wanneer ik me alleen voel, ik niet alleen bén.
Heel mooi gezegd. Dat is wel een troost vind ik. Dat onze vaders van Hem zijn. Gave mok.
Wat lief geschreven. Een brok in mijn keel want wat kan je ze missen. Mijn vader mocht mooi oud worden maar mijn moeder trof hetzelfde lot als jouw vader; 69 werd ze.
Dankjewel!
Het gemis overvalt je soms he.