Waarom deze cursus?
Soms vraagt iemand waarom ik deze cursus begon, of ik pastoraat wil gaan doen in de gemeente. Nou nee, dat was niet mijn doel in 2012. Eerlijk gezegd had ik totaal geen idee waar ik aan begon. Gelukkig bekende een medecursist pas hetzelfde en voelde ik me wat minder dom. Ik wilde ‘iets’ met psychologie en/of theologie. HBO theologie kostte teveel tijd en eigenlijk trok psychologie me toen ook net iets meer. Ik vond het heerlijk om eens lekker te graven in mezelf en stiekem nu nog.
Cursus ‘Contextueel Pastoraat’
Het eerste jaar was het meest intensief, want alles was nieuw. Na een jaar begreep ik een beetje wat contextuele therapie/pastoraat inhield. Psychologie is maar één onderdeel ervan. Meer hierover is onder andere te lezen in het boek ‘Erfgoed’ van Hans Groeneboer en ik zal straks wat websites met info vermelden.
Ik vond het in ieder geval heel boeiend allemaal. Na een paar jaar Koinonia kun je geen film meer zien of roman of verhaal meer lezen zonder allerlei contextuele begrippen te herkennen. De praktijkverhalen van de docenten vond ik altijd leuk. Soms herinnerde het me aan mijn eigen therapie jaren geleden en droomde ik even weg. De les ‘emotionele afhankelijkheid’ was ook heel leerzaam en herkenbaar…
Wat heeft de cursus me gebracht na 4 jaar?
Tijdens de cursus ben ik het gezin waaruit ik kom en de invloed van mijn jeugd beter gaan begrijpen. De invloed van het verleden, de jeugd van mijn ouders op het nu is duidelijk geworden en ik kan mijn ouders ‘ontschuldigen’ en dat geeft rust. Ik zie hoe ze hun best hebben gedaan op hun manier en ik weet dat ze van me hebben gehouden en ik mis hen.
Door de cursus weet ik wat mijn kinderen nodig hebben. Zelf had ik te maken met parentificatie vroeger. Ik was soms de ouder van mijn ouders, iets wat ik anders wil voor mijn kinderen. De winst van de cursus tijdens de kanker was dat ik blij was (nou ja, meestal achteraf pas) als een van de kinderen gewoon even heel kwaad was. Goed zo, ze mogen gewoon door puberen en niet hoeven niet altijd voor mij te zorgen, door zich in te houden omdat ik ziek ben.
Door de cursus kreeg ik meer zicht op mezelf en andere mensen. Ik hoop dat ik steeds wat meer geduld en liefde mag hebben voor mezelf en anderen en dat de cursus zo blijvend een onderdeel is van mij.
De cursus bracht me ook blijvende leuke en goede contacten met medecursisten. Uiteraard raad ik iedereen die wat meer van zichzelf, zijn of haar familie, zijn of haar huwelijk wil begrijpen en het lef heeft om de confrontatie met zichzelf en omgeving aan te gaan deze cursus aan! Voor degenen die 4 jaar te lang vinden is er ook de ‘groeicursus’ van een half jaar.