Boek ‘Als kanker je raakt’
‘Als kanker je raakt’ is een mooi boek samengesteld door Arie van der Veer en Rita Renema. Het boek is geschreven door patiënten, oncologen, psychologen en theologen, die te maken hebben met kanker. Het is op www.alskankerjeraakt.nl gratis aan te vragen. Rita vertelde op de lotgenotendag dat het boek is bedoeld voor patiënten, maar ook voor mensen dichtbij hen, bijvoorbeeld pastoraal medewerkers of hulpverleners en vroeg ons het boek te promoten. Het is ook bij sommige bibliotheken te leen.
Alle fasen van de ziekte komen aan bod en ik heb er dus steeds op een ander moment iets aan (gehad). Op dit moment heb ik veel aan het hoofdstuk ‘Alleen of samen, verder na kanker’. Over ontmoetingen met anderen die je op weg helpen en ontmoetingen met God.
Wees stil, wees bij me
Dit gedicht is mooi en past zo goed bij de fase waarin ik nu zit:
Wees stil, wees bij me
wees bij me
hou me vast
wees stil
geef me de ruimte
om mezelf in deze chaos
van denken en ziek zijn
op eigen wijze te hervinden
ik ben niet de ziekte
de ziekte en ik
horen bij elkaar
wees bij me
wees stil
geef me de ruimte
waarin ik mag zijn
wie ik wil zijn
wie ik kan zijn
wees stil
wees me bij
dat geeft
dwars door alles heen
moed, kracht
Veranderingen
Verder wordt in dit hoofdstuk genoemd dat kanker je leven verandert op allerlei gebied, lichamelijk en emotioneel. Na de behandeling begint emotioneel een zware tijd. Alle emoties die in de relatief korte tijd van behandeling voorbij kwamen moeten worden verwerkt. Iedereen doet dit op zijn of haar eigen manier, maar het is belangrijk om er de tijd voor te nemen. Relaties met vrienden kunnen veranderen door de ziekte, de zieke staat meer centraal. Relaties kunnen nu weer meer tweerichtingsverkeer worden en daarmee gelijkwaardiger. Dit gaat niet vanzelf en kost inzet en tijd.
Dit is inderdaad lastig merk ik. Ik wist dat het emotioneel zwaar zou worden na de behandelingen, maar nu ervaar ik dat dat dus echt zo is. Het leven lijkt voor iedereen door te gaan en het voelt soms alsof anderen denken dat ik ook weer gewoon verder kan.
Aan de ene kant schreeuw ik vanbinnen ‘wees bij me, hou me vast’ en aan de andere kant ben ik ook weer reuze benieuwd hoe het met jou gaat en wil ik een ander kunnen helpen met zijn of haar zorgen in het leven.